Ali Sebetci

Frithjof Schuon Türkçesi: Ali Sebetci Kaynak: Studies in Comparative Religion, Vol. 14, Nos. 3 & 4. (Summer-Autumn, 1980). © World Wisdom, Inc. www.studiesincomparativereligion.com Ebediyet kelimesi doğru anlamıyla ele alındığında, yani belli bir zaman aralığı (süre) olmanın ötesinde olduğundan ne bir başlangıcı ne de bir sonu olan bir kavram olarak düşünüldüğünde, bu niteliğin yaratılmış şeylere atfedilemeyeceği anlaşılır. Ancak Tek Tanrılı dinlerin eskatolojik dogmaları bize cehennemin var ve ebedi olduğunu öğretirken böyle bir atıfta bulunmaktadır veya bulunuyor gibi görünmektedir. En paradoksal ve en sorunlu olanı bu olduğu için baştan bu örneği seçiyoruz. Başka bir deyişle, din bilgi vermek üzere yola çıktığında, metafizik mesajın doğruluğu pahasına ahlaki etkinlik kaygısına yenik düşer; zira zahiri bakış açısından mesajın metafizik doğruluğunun herhangi bir aciliyeti yoktur. Cehennemi zamana tabi ve dolayısıyla geçici bir şey olarak tasavvur ettiğimizde caydırıcı ...

Ali Sebetci Hem Dücane Cündioğlu’nu hem de Mücahit Bilici’yi yıllardır okur, istifade ve takdir ederim. Her ikisinin de ancak ilahi inayetle aşılabileceğine inandığım beşerî zaaf ve sınırlarımız çerçevesinde, üstad Necip Fazıl’ın çarpıcı terkibiyle fikir çilesi ve namusunu haiz olma ayrıcalığıyla mümeyyiz azınlıktan olduğunu düşünürüm. Ayrıca merhum Namık Kemal’e atfedilen ‘Bârika-i hakikatin müsâdeme-i efkârdan doğduğu’ fikrini de değerli ve haklı bulurum. İşte bu nedenlerle, Bilici’nin “Dücane Cündioğlu naifliği diye bir şey” (Serbestiyet, 13 Nisan 2024) başlıklı yazısı münasebeti ve hakikat kıvılcımının çakmasına vesile olması ümidiyle fikirleri çarpıştırma ameline mütevazı bir katkıda bulunmak istiyorum. Bilici, Cündioğlu’nun yaptığı şeyi ‘dâvâ felsefeciliğini (misyonerce düşünceyi) felsefe sayılmaktan çıkarma çabası’ olarak pek güzel tasvir etmiş, zira Cündioğlu öyle anlaşılıyor ki ‘ön kabulsüz başlamayan’ ve/ya kendi ön kabullerini sorgulamayan düşünce sistemlerini...