Ali Sebetci Kararlarımızı alırken iki temel belirleyici odak noktası olduğu varsayımıyla düşünmeye başlayalım: bunlar duygularımız ve rasyonel aklımız olsun. Reflekslerin dışında nedenini hiç düşünmediğimiz alışkanlıklara ilaveten bir karar almak (tercih yapmak) zorunda kaldığımız durumların çoğunda bu iki odak arasında hissedilir bir gerginlik olmuyor: örneğin bugün ne giyeyim, ne yiyeyim gibi sorularda, zorlayıcı bir gerekçe olmadığı sürece rasyonel akıl isteyerek pasif kalıyor ve duyguya canın ne istiyorsa onu yap diyor. Ama mesela bir matematik problemi çözerken duygu, rasyonel akla neredeyse hiç karışmıyor; küsurlu sayıları sevmediği için sonucu tam sayı bulmak isteyecek kadar duygusal bir akıl değilse tabi. Fakat bazen öyle durumlar oluyor ki bu iki kutup sanki birbirlerine rakip kesiliyor, hatta düşman oluyor ve büyük bir gerilim meydana geliyor: sizi aldattığını bildiğiniz halde sevmekten vaz geçemediğiniz birisi, canınızdan çok sevdiğiniz bir yakınınızın büyük bir su...
Payıma Düşeni Paylaşayım Diye